Αυτές οι συναντήσεις είναι ειδικά σχεδιασμένες ως μία ευκαιρία για να αποκομίσει ο συμμετέχων συγκεντρωμένη γνώση και βιωματική πρακτική σε ένα μικρό σύντομο διάστημα που διαφορετικά θα χρειαζόταν μερικούς μήνες η και χρόνια εμπειρίας για να το αποκτήσει.

   Παρατηρώντας τον τρόπο εκτέλεσης των ενεργειών ή ακούγοντας τον τρόπο προφοράς των λέξεων, οι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν την συναισθηματική κατάσταση των άλλων.  Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να εκτελέσει μια χειρονομία έντονα ή ευγενικά ή μπορεί να χρησιμοποιήσει έναν ευχάριστο ή δυσάρεστο τόνο φωνής. Αυτές οι θεμελιώδεις πτυχές των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, που ονομάστηκαν «μορφές ζωτικότητας» από τον Daniel Stern, επιτρέπουν στον δέκτη και τους παρευρισκόμενους να κατανοήσουν εάν η στάση του δρώντος είναι αρνητική ή θετική. Αρκετές μελέτες fMRI έχουν διερευνήσει τις νευρωνικές συσχετίσεις αυτών των μορφών επικοινωνίας, δείχνοντας ότι η κατανόηση του στόχου της δράσης (πρόθεση) , μπορεί να μας επιτρέψει να εκφράσουμε τη δική μας διάθεση και να κατανοήσουμε τη διάθεση των άλλων. Εκτός από τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, η αισθητική εμπειρία η τέχνη από αυτή την άποψη, πολλές μελέτες έχουν προτείνει ότι οι δημιουργικές χειρονομίες συγκεκριμένων καλλιτεχνών, όπως οι πινελιές ή οι τομές στον καμβά, είναι τα ορατά ίχνη στοχευμένων κινήσεων και θα πρέπει να είναι ικανές να ενεργοποιήσουν κινητικές περιοχές στον εγκέφαλο των παρατηρητών. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι, αν συνδέσουμε την ίδια ιδέα με τον μηχανισμό κατοπτρισμού μας, ορισμένες ιδιότητες του έργου τέχνης θα υποβάλλονταν σε επεξεργασία ως αποτελέσματα συγκεκριμένων μορφών ζωτικότητας. Αυτή η συναρπαστική υπόθεση υποδηλώνει την πιθανότητα εσωτερίκευσης των μορφών ζωτικότητας που μεταδίδονται από την καλλιτεχνική δημιουργία και επαναχάρτασής τους στο κινητικό μας σχήμα. Αυτό θα επέτρεπε όχι μόνο να ξαναζήσουμε τη δράση του καλλιτέχνη αλλά και τη συναισθηματική του κατάσταση, εξασφαλίζοντας μια ολοκληρωμένη αισθητική εμπειρία.

​