Στο Soma Τopos, αντιλαμβανόμαστε το σώμα ως δομή οριοθέτησης στον Χώρο, και τον νου ως δομή οριοθέτησης στον Χρόνο (Παρελθόν, Παρόν, Μέλλον).

​

Το σώμα ως σχεσιακό πλαίσιο και ζωτικός Χώρος συνείδησης (Τόπος σύνδεσης εσωτερικών και εξωτερικών στόχων με την δύναμη της ζωής).

​

Η συμπεριφορά ενός ανθρώπου - θεωρούμενου ως ανθρώπινου συστήματος- είναι η εξωτερική έκφραση των εσωτερικών δυναμικών του συστήματος. Ως εκ τούτου, η συμπεριφορά του συστήματος υποδηλώνει την κατάσταση της δυναμικής ισορροπίας του, καθώς επίσης και τους στόχους του συστήματος, πρωταρχικούς και δευτερεύοντες.

​

Οι πρωταρχικοί στόχοι είναι οι εσωτερικοί στόχοι του συστήματός που σχετίζονται με την εσωτερική επιβίωση του τη συντήρηση και την ωριμότητα. Η συντήρηση του συστήματος απαιτεί τη δημιουργία τάξης μέσα από το χάος, μέσα από τη δόμηση ορίων του εσωτερικού και του εξωτερικού Χώρου και Χρόνου, της πραγματικότητας και της παρατυπίας. Η ωριμότητα εξαρτάται από το πόσο επιτυχημένα το σύστημα συντηρεί συμπεριφορές ρόλων, σχετικών με τους στόχους.

​

Οι δευτερεύοντες στόχοι σχετίζονται με την εξωτερική επιβίωση στο περιβάλλον, στο οποίο το σύστημα υπάρχει. Μπορεί να παραχθούν είτε από μέσα είτε από έξω. Η επίτευξη των εξωτερικών στόχων στο περιβάλλον εξαρτάται από το πόσο επιτυχημένα λειτουργεί o ρόλος συμπεριφοράς του συστήματος. Αν είναι δηλαδή σχετικός με τους στόχους και κατά πόσο συμφωνούν οι δευτερεύοντες ρόλοι με τους πρωταρχικούς εσωτερικούς στόχους του συστήματος.

​

Η αρμονική σύνδεση εσωτερικών και εξωτερικών στόχων χρειάζεται να ακολουθεί ένα δημιουργικό κύκλο που είναι: Η γνώση του εσωτερικού εαυτού που ενδιαφέρεται είναι για να επιστρέψει στο περιβάλλον και να επέμβει σε αυτό.