Ο Ιανός ήταν μια αρχαία θεότητα με δυο κεφάλια, που απεικονίζεται κυρίως στην είσοδο των πόλεων αλλά και σε διαβάσεις. Στέκεται στην πύλη της εισόδου με το ένα κεφάλι να κοιτάει προς το εσωτερικό της πόλης και το άλλο προς τα έξω. Εξ ου και ο μήνας Ιανουάριος που θεωρείται ως ο μήνας των ενάρξεων!
Συμβολικά, αυτό που στρέφεται προς τα έξω κοιτά τη συλλογική συνείδηση, ενώ αυτό που στρέφεται προς την πόλη κοιτά την ατομική συνείδηση. Η ενέργεια έρχεται από την πόλη, όμως η εξερεύνηση και η ανακάλυψη συμβαίνει έξω στη συλλογική συνείδηση.
Καθώς διασχίζουμε λοιπόν τον πρώτο μήνα του νέου χρόνου, μπορούμε να αναλογιστούμε τι ήταν αυτό που κρατήσαμε από τον περασμένο, ώστε να μας συνοδεύσει στην αρχή της νέας χρονιάς. Το περασμένο έτος, που ήταν σίγουρα ιδιαίτερο, οδηγηθήκαμε να μείνουμε για ένα μεγάλο διάστημα μόνοι μας στο σπίτι. Μια καινούρια πραγματικότητα εμφανίστηκε, η οποία μας ώθησε σε μια κίνηση προς τα μέσα. Η στροφή της προσοχής μας προς τα μέσα ήταν το μήνυμα αυτής της πρώτης περιόδου.
Όμως διαπιστώνουμε πόσο δύσκολο είναι αυτό μετά από μήνες περιορισμών στις εξωτερικές δράσεις μας από τους περιορισμούς της πανδημίας, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Βαδίζοντας με την ίδια συνθήκη στο 2021, χρειάζεται να ξανασκεφτούμε πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτό το χρόνο που ακολουθεί.
Πολλά έντονα συναισθήματα και σκέψεις έρχονται ξανά στην επιφάνεια, στρέφοντας την προσοχή μας προς τα έξω. Είμαστε ανυπόμονοι για την επαναφορά μας στη πρώην συνήθη πραγματικότητα, εξάλλου κάναμε αρκετή υπομονή μέσα στο προηγούμενο διάστημα. Η υπομονή όμως διαφέρει από την αντοχή, η οποία είναι μια προετοιμασία για αντεπίθεση. Η υπομονή χωρίς κάποιο σκοπό γίνεται αγωνία και μας συνδέει με την αδικία που παράγει μία διαρκή ένταση η οποία εκδηλώνεται σαν ανυπομονησία για δράση. Η κοινωνία μας προτείνει αυτή την υπομονή. Συνήθως ακολουθεί μία κοινωνική ψυχαναγκαστική δράση που επιφανειακά μας καθησυχάζει, για παράδειγμα η επιστροφή στο γραφείο η έξοδος με φίλους κλπ.
Η ζωή μας είναι μία αρμονική εναλλαγή έντασης και χαλάρωσης. Η ένταση είναι κίνηση προς τα έξω, ενώ η χαλάρωση είναι κίνηση προς τα μέσα, όπως η εισπνοή και η εκπνοή. Η έλλειψη της αρμονίας σε αυτή την κίνηση δημιουργεί ανισορροπία.
Η συνεχής εξωτερική ένταση έρχεται από την τάση μας να παίρνουμε, να κυριαρχούμε και να αντιστεκόμαστε. Η διαρκής χαλάρωση γίνεται μία κατάσταση ανημποριάς, παθητικότητας και αδυναμίας.
Αυτή η ανισορροπία δημιουργείται από μοτίβα παρελθοντικά συνεχούς ροής ενέργειας υπό μορφή συναισθημάτων, σκέψεων και ανεπεξέργαστων αναμνήσεων, καθώς και από την κακή χρήση του σώματός μας είτε για την εκπλήρωση επιθυμιών είτε σαν μια αποθήκη επιθετικότητας.
Χρειάζεται να ανακαλύψουμε βιωματικά μια νέα αίσθηση αρμονικής ενέργειας στη σκέψη, στο συναίσθημα και στο σώμα. Αυτή η αίσθηση έρχεται ως αποτέλεσμα της εσωτερικής εστίασης της προσοχής μας και της επίλυσης των εσωτερικών μας συγκρούσεων.
Ατομικά είμαστε θνητοί, ομαδικά είμαστε αλυσίδα γενεών αθάνατοι στην ανθρωπότητα.
Παρακολουθείς απλώς, ή εργάζεται συνεχώς στη ζωή;
Είσαι δεσμευμένος κι αφιερώνεσαι στην εσωτερική εργασία συνεχώς, ή εργάζεσαι με τα εξωτερικά ερεθίσματα της ζωής;
Αν απλώς κοιτάς σαν παρατηρητής, τότε έχεις ξεγλιστρήσει και βρίσκεσαι στο νοητικό κέντρο. Αντιθέτως από το κέντρο της καρδιάς σου μπορείς να εργάζεσαι, καθώς μόνο από εκεί μπορείς να αποχαιρετήσεις το παρελθόν.
Μόνο όταν αγαπώ τον εαυτό μου εξαφανίζονται οι εξωτερικές συγκρούσεις.
Σε αυτή τη νέα εποχή ότι καινούργιο εμφανίζεται εισέρχεται μόνο μέσα από την αλληλεπίδραση με τη ζωογόνο ενέργεια. Η ενέργεια ποτέ δεν οργανώνεται καλύτερα μέσα μας, παρά όταν κινούμαστε και αλληλεπιδρούμε με ενδιαφέρον και ενσυναίσθηση για τους άλλους, καθώς επίσης και με περιέργεια για το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας απ’ έξω.
Η αίσθηση της παρουσίας, όταν συνδέεται με την ζωτική ενέργεια στο εδώ και τώρα δημιουργεί το βίωμα του κόσμου!